Een ontketende Hartmut Haenchen leidde zaterdagavond in het Amsterdamse Muziektheater een onstuimige "Meistersinger von Nürnberg". Haenchen nam de ouverture supersnel en stuwde daarmee het zeer goed spelende Nederlands Philharmonisch Orkest direct naar grote hoogten. Intens geluk straalde toen al van Haenchens gezicht en dat terwijl hij nog zo'n viereneenhalf uur voor de boeg had.

Ik heb nog niet vaak meegemaakt dat Haenchen zich op een dergelijke manier liet gaan. Hij is de man van de totale controle en de perfecte partituurkennis. Met Wagners muziek is hij na de titanentaak van de "Ring des Nibelungen" afgelopen zomer zo vertrouwd, dat hij als het ware blind kan varen over Wagners notenzeeen. Met zijn opvallende enthousiasme leek Haenchen alles en iedereen in Wagners komische opera op sleeptouw te nemen. Het resultaat was een zeldzaam geslaagde uitvoering van zeer hoog niveau. (...)

Peter van der Lint

Ein entfesselter Hartmut Haenchen leitete Sonnabend Abend im Amsterdamer Muziektheater eine stürmische Aufführung der "Meistersinger von Nürnberg". Haenchen nahm die Ouverture sehr schnell und führte damit die sehr gut spielende Niederländische Philharmonie direkt zu großen Höhen. Intensives Glück strahlte da schon von Haenchens Gesicht und das, obwohl er noch viereinhalb Stunden Musik vor sich hatte.

Ich habe noch nicht oft erlebt, daß Haenchen sich auf eine derartige Manier gehen läßt. Er ist der Mann der totalen Kontrolle und perfekter Partiturkenntnis. Mit Wagners Musik ist er nach der Titanenaufgabe mit dem "Ring des Nibelungen" so vertraut, daß er wie ein Blinder durch Wagners Notensee fahren kann. Mit seinem auffallenden Enthusiasmus schien Haenchen Alles und Jeden in Wagners komischer Oper ins Schlepptau zu nehmen. Das Resultat war eine außerordentlich gelungene Aufführung von höchstem Niveau. (...)

Peter van der Lint

Das große Musikerlebnis im Februar ist in Amsterdam die Aufführung der "Meistersinger von Nürnberg", eine Wiederaufnahme der Produktion von 1995, und wer noch Karten ergattern kann, möge sich glücklich preisen.

Die "Meistersinger" sind ein weiterer Glanzpunkt in der Wagner-Serie, für die Hartmut Haenchen verantwortlich zeichnet. Er dirigiert höchst engagiert und inspirierend und hält die Musik so transparent und schwungvoll zugleich, daß man meint sie zum ersten Mal zu hören. Jedenfalls wird deutlich, daß es keine Volksoper ist, auch wenn Wagner hier auf ältere Formen zurüchgreift. Haenchen nimmt sozusagen die Erfahrungen aus dem "Ring" mit, läßt die Motivverflechtungen unaufdringlich deutlich werden, hält ein spannungsreiches Tempo, die Oper bekommt etwas Flirrendes, was ihr beim altdeutschen Stoff sehr gut tut.

(...) Tijdens de beroemde Prügelszene, die aan chaos niets te wensen overlaat, heerst het koor samen met het Nederlands Philharmonisch Orkest en Hartmut Haenchen souverein over de voortgang van de muziek. (...)

Ivo Postma

(...) Het werk over een zangwedstrijd klonk onder de handen van Haenchen feestelijk en met een wonderbaarlijke lichtheid. Het was de reflectie van het in gouden licht draaiende decor (...) De opnieuw zeer gedreven Haenchen en zijn uitstekend spelende Nederlands Philharmonisch Orkest zijn gebleven, maar de zeventien rollen tellende vocale cast is vrijwel geheel gewijzigd. Niettemin is het vocale niveau als geheel nog wat hoger in deze voorstelling (...)

Kasper Jansen

(...) Hartmut Haenchen verkeert na de Ring van vorige zomer nog in leven. Wat heet, hij trapte af met een zwiepende ouverture en het voorspel tot de derde akte geurde als vlierbloesem op een zwoele zomeravond.

Guido van Oorschot

(...) Want mocht het na "Der Ring" nog niet duidelijk zijn, Haenchen is zich aan het ontpoppen als Wagner-dirigent bij uitstek. Een restaurateur ook. Want bij hem gloeit een puur soort romantiek, zoals in de strijkers tijdens het voorspel tot de derde acte. Ook daar klinkt dan een Wagner die net als Hans Sachs en ridder Walther aansluit bij zijn voorgangers en gepassioneerd vooruitblikt naar de toekomst. Een dirigent ook die vooral lekker muziek maakt.

Hans Visser