Kalender

27. September 2009 · Heerlen, Theater, RABO-Zaal, 15.00 Uhr

Gustav Mahler: Sinfonie Nr. 6

Orchestre Symphonique du Theatre de la Monnaie

Pressestimmen

Weergaloze ‘Mahler’ in Heerlen (Unvergleichlicher "Mahler" in Heerlen)
Architectonische aanpak van dirigent zorgt voor doordachte spanningsbogen

Het vergt het uiterste van een dirigent en orkest en dit soort krachtproeven zijn - willen ze slagen - slechts voorbehouden aan de echte toppers. Om kort te gaan: die zaten gisteren op het podium van Theater Heerlen. Het Symfonieorkest van De Munt Brussel en zijn dirigent Hartmut Haenchen gaven een weergaloze vertolking van Mahlers ‘Tragische’, die aan het slot van het langzame derde deel zelfs even helemaal los van de grond kwam en na een dipje in het begin van het slotdeel tot hemelbestormende hoogte reikte. De energieke opening door de stevig bezette celli en contrabassen maakte meteen duidelijk dat het menens was. Mahlers held ging onverdroten de strijd aan en hij bleek in de visie van Haenchen een stevig gespierde kerel te zijn met een piepklein hartje. Naar het einde toe perste hij er ook nog even een overmoedige stormloop uit, want je bent held of je bent het niet. Het tweede deel borduurde op dezelfde wijze voort: veel energie, krachtige accenten en een doordachte scheiding van hoofd- en bijzaken. Jammer dat het verstilde kinderliedje in het midden wat nietszeggend voorbijtrok, waardoor het contrast met de overheersende demonie wat te weinig reliëf had.
Een machtig bouwwerk ontvouwde zich daarna in het langzame deel, waarbij Haenchen op doordachte wijze steen op steen stapelde. Eenmaal boven was het uitzicht adembenemend en wenste je even bij te komen, maar de reis werd snel voortgezet. Té snel, zo bleek uit de aaneenschakeling van ongelijkheden en onzuiverheden in het begin van het laatste deel. Gelukkig herpakten de musici zich op tijd, toonde Haenchen zich ook hier een meester-architect, en was de luisteraar getuige van een duizelingwekkend alles-of-niets gevecht. Na afloop rees het publiek terecht als één man op. Jammer dat niet iedere stoel bezet was, want uitvoeringen van dit kaliber een stampvolle zaal.
Maurice Wiche
De Limburger · 28. September 2009