..."Het DNA van Haenchen slingert zich als het ware nog steeds door de orkestgelederen. Het jubileumconcert opende met de ouverture tot Wagners Tristan und Isolde en meteen lag het Haenchen-patina weer over het orkest heen. Dat het NedPhO op zo’n kolossale manier Wagner kan spelen, heeft het aan Haenchen te danken, die ontelbare malen Wagner-partituren op de lessenaar zette."...

Peter van der Lint
Ganze Rezension

..."Daarna klonk de Nederlandse première van Thomas Larchers Time – Three movements for orchestra. Haenchen heeft altijd veel opgehad met hedendaagse muziek, meteen vanaf het begin. Zo is een van zijn andere hoogtepunten de interpretatie van Zimmermanns Die Soldaten. Daarin verschilt hij dus behoorlijk van Viotti, die ook in het nieuwe NedPhO-seizoen geen enkel ‘nieuw’ stuk zal dirigeren.
De compositie van Larcher was een spectaculaire en virtuoze rit, met geroffel op hangend papier van verschillende dikten, en met een opvallende pianopartij erin."...

Peter van der Lint
Ganze Rezension

..."En de Zevende symfonie van Bruckner kreeg de Haenchen-behandeling. Dat betekende in eerste instantie tempo, geen getreuzel. Volgens de dirigent zijn we de muziek van Bruckner veel te langzaam gaan spelen. En dus was het precies in een uurtje gepiept, gemiddeld tien minuten sneller dan Haenchens collega’s. Een zeer geslaagde verjongingskuur, en dat uitgerekend van een 80-jarige."...

Peter van der Lint
Ganze Rezension