Bij Philzuid houdt Hartmut Haenchens meesterschap Schubert fraai in balans
Haenchen kan deze partituur dromen
Dat harmonieuze samenspel typeerde ook de uitvoering van de Negende symfonie. Je begreep volkomen waarom collegacomponist Schumann bij het horen van deze noten uitriep in het paradijs te zijn geweest. Zonder partituur zette Haenchen het orkest in het eerste deel met langzame tempi voorzichtig in beweging. Dat de dirigent deze partituur kan dromen is zeker. Als chef van het Nederlands Philharmonisch zette hij het stuk regelmatig op het programma en in april vorig jaar dirigeerde hij het nog bij het Noord Nederlands Orkest.
Een uitvoering van dit stuk is vooral geslaagd als je je kan blijven verwonderen over wat Schubert in petto heeft. Over het rare dansje in het derde bijvoorbeeld, dat Haenchen een heerlijke zwier meegaf. Of dat levendige laatste deel, dat energiek en nergens gehaast klonk. Bij de wegstervende slotnoot was het alsof de wind was gaan liggen.
Hugo Jager
Ganze Rezension