In Arnhem was een droomuitvoering van Schubert te horen (in Arnhem war eine Traumaufführung von Schubert zu hören)
In de nieuwe Parkzaal – wanden van licht gelakt eikenhout, een achterwand van glas – van het prachtig verbouwde en uitgebreide Musis Sacrum (waar de Arnhemmers best trots op mogen zijn) zette Haenchen een Bruckner neer die uitblonk in opbouw. Er was amper een kuchje te horen tussen de delen, zo goed dwong het orkest de concentratie af.
Haenchens aanmoedigende gebaren werden beloond: gewaagde houtblazersmomenten en gloedvolle strijkerswalmen wisselden elkaar af. ... Franz Schuberts Unvollendete kreeg een droomuitvoering. Al in de eerste maten bleek dat de symfonie onder Haenchen zo veel meer dan een griezelsprookje zou worden, zo uitnodigend, soms smachtend (maar niet overdreven smachtend) klonk het orkest. Delicate fraseringen, een uitgekiende dynamiek, solo’s vol overgave: de Gelderlanders hadden de symfonie best mogen herhalen.
Merlijn Kerkhof
Ganze Rezension