..."Het DNA van Haenchen slingert zich als het ware nog steeds door de orkestgelederen. Het jubileumconcert opende met de ouverture tot Wagners Tristan und Isolde en meteen lag het Haenchen-patina weer over het orkest heen.
Dat het NedPhO op zo’n kolossale manier Wagner kan spelen, heeft het aan Haenchen te danken, die ontelbare malen Wagner-partituren op de lessenaar zette."...
Peter van der Lint
Ganze Rezension